Z dniem 1 lipca nastąpiło odwołanie stanu zagrożenia epidemicznego w Polsce. Ma to wpływ na szereg terminów podatkowych.
Jakie najważniejsze konsekwencje będzie niosła ta zmiana? 

 

MDR

Na podstawie obowiązujących jeszcze w czerwcu przepisów bieg terminów składania informacji MDR dla schematów krajowych nie rozpoczynał się. Jeżeli się rozpoczął, był zawieszony od 31 marca 2020 r. do 30. dnia następującego po dniu odwołania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii wprowadzonego w związku z pandemią COVID-19.

Zniesienie stanu zagrożenia epidemicznego oznacza, że w terminie 30 dni od tego dnia okres zawieszenia terminów raportowania MDR zakończy się.

Innymi słowy, nowe terminy powinny wypadać już na koniec lipca 2023 r. (lub jeszcze wcześniej, w zależności od okoliczności). 

Podatnicy, jeżeli nie robili tego na bieżąco, będą zobowiązani do przeanalizowania uzgodnień z ostatnich 3 lat i zaraportowania ich. Brzmi jak sporo pracy?

Z informacji udostępnianych przez KAS wiemy, że nawet przy zawieszonych terminach zgłoszenia MDR-1 były składane. My również robiliśmy to na bieżąco, więc teraz z chęcią wesprzemy Was w analizie uzgodnień z tego okresu.

 

Certyfikat rezydencji

Wiadomo, że posiadanie certyfikatu rezydencji jest niezbędne do zastosowania preferencji w ramach podatku u źródła (WHT). 

Jeżeli certyfikat rezydencji nie zawiera okresu jego ważności, płatnik przy poborze podatku uwzględnia ten certyfikat przez okres kolejnych dwunastu miesięcy od dnia jego wydania.

Jak wynikało z przepisów covidowych, jeżeli okres 12 miesięcy od wydania takiego certyfikatu przypadał w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19, płatnik przy poborze podatku uwzględnia ten certyfikat przez okres obowiązywania tych stanów oraz przez okres 2 miesięcy po ich odwołaniu.

Co więcej, w czasie obowiązywania stanu zagrożenia, a także w okresie kolejnych 2 miesięcy po jego odwołaniu, można posługiwać się certyfikatami obejmującymi rok 2019 lub 2020. Warunkiem jest jednak posiadanie oświadczenia podatnika co do aktualności danych zawartych w tym dokumencie. 

Powyższe oznacza, że konieczne może okazać się wystąpienie do kontrahenta z prośbą o przedstawienie nowego certyfikatu rezydencji, ponieważ dokumenty wskazane powyżej będzie można stosować maksymalnie do końca sierpnia 2023. 

Warto zatem dokonać przeglądu posiadanych certyfikatów. 😊

 

Oświadczenie o dokonaniu korekty cen transferowych

Dokonywanie korekty cen transferowych jest możliwe pod warunkiem, że w momencie dokonania korekty podatnik posiada oświadczenie podmiotu powiązanego lub dowód księgowy potwierdzający dokonanie przez ten podmiot korekty cen transferowych w tej samej wysokości co podatnik. 

Przepisy covidowe zwolniły podatników z obowiązku posiadania oświadczenia Kontrahenta, jeżeli ta korekta była dokonywana za rok podatkowy lub w momencie, w którym na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obowiązywał stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii ogłoszone w związku z COVID-19.

Niestety to uproszczenie z dniem 1 lipca przeszło do historii.

 

Ceny transferowe – wyłączenie warunku nieponiesienia straty

Co do zasady po przekroczeniu progów dokumentacyjnych (2 lub 10 mln zł w zależności od rodzaju transakcji) konieczne jest sporządzenie dokumentacji cen transferowych. 

Obowiązek ten nie ma zastosowania do transakcji kontrolowanych, zawieranych wyłącznie przez podmioty powiązane mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w roku podatkowym, w którym każdy z tych podmiotów powiązanych spełnia łącznie następujące warunki:

• nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego w CIT;
• nie korzysta ze zwolnienia wynikającego z decyzji o wsparciu bądź związanego z działalnością w specjalnej strefie ekonomicznej;
• nie poniósł straty podatkowej.

Warunku dochodowości nie stosuje się w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2019 r., w którym na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obowiązywał stan zagrożenia epidemicznego, jeżeli podmiot powiązany niespełniający tego warunku uzyskał w tym roku łączne przychody niższe o co najmniej 50% od łącznych przychodów uzyskanych w analogicznym okresie bezpośrednio poprzedzającym ten rok.

1 lipca wskazane powyżej uproszczenie również przestało obowiązywać.

 

Przedłużenie ważności orzeczeń lekarskich wydanych w ramach wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich

Zgodnie z przepisami ustawy covidowej orzeczenia lekarskie wydane w ramach wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich, których ważność upłynęła po dniu 7 marca 2020 r., zachowują ważność, nie dłużej jednak niż do upływu 180 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego.

Dodatkowo zawieszony był obowiązek wykonywania badań wstępnych, okresowych i kontrolnych wykonywanych na podstawie przepisów prawa pracy oraz ustawy o transporcie drogowym.

W związku z powyższym, po odwołaniu stanu epidemii pracodawcy są zobowiązani podjąć wykonywanie zawieszonych obowiązków, a badania lekarskie pracowników należy wykonać w okresie nie dłuższym niż 180 dni od dnia  jego odwołania. 

Mamy więc pół roku na nadrobienie ewentualnych zaległości w tym zakresie.

 

Udzielenie urlopu wypoczynkowego bez zgody pracownika i z pominięciem planu urlopów

W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego pracodawca mógł udzielić pracownikowi w terminie przez siebie wskazanym, bez uzyskania zgody pracownika i z pominięciem planu urlopów, niewykorzystanego przez pracownika w poprzednich latach kalendarzowych urlopu wypoczynkowego w wymiarze do 30 dni urlopu, a pracownik był obowiązany taki urlop wykorzystać.

To uprawnienie pracodawcy również przechodzi do historii.

 

Obniżenie wymiaru czasu pracy pracownika lub objęcie pracownika przestojem ekonomicznym w przypadku spadku przychodów ze sprzedaży towarów lub usług w następstwie COVID-19

Korzystanie z rozwiązań umożliwiających obniżenie czasu pracy albo objęcie pracownika przestojem ekonomicznym jest nadal możliwe, jednak nie dłużej niż do 30 czerwca  2024 r. 

Oznacza to, iż pracodawcy stosujący te rozwiązania w miejscu pracy muszą przygotować się na powrót pracowników do pracy w wymiarze czasu pracy obowiązującym pracownika przed jego obniżeniem lub podjąć odpowiednie działania w zakresie restrukturyzacji zatrudnienia.

 

Ograniczenie wysokości odpraw, odszkodowań lub innych świadczeń pieniężnych przewidzianych do wypłaty na wypadek ustania stosunku pracy

W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego w przypadku wystąpienia u pracodawcy spadku obrotów gospodarczych lub istotnego wzrostu obciążenia funduszu wynagrodzeń (w rozumieniu ustawy covidowej) wysokość odprawy, odszkodowania lub innego świadczenia pieniężnego wypłacanego przez tego pracodawcę pracownikowi w związku z rozwiązaniem umowy o pracę, jeżeli przepisy przewidują obowiązek wypłacenia świadczenia, nie może przekroczyć dziesięciokrotności minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalanego na podstawie przepisów o minimalnym wynagrodzeniu za pracę.

Powyższe przestało obowiązywać z dniem 1 lipca.

 

Zawieszenie obowiązków pracodawcy związanych z tworzeniem lub funkcjonowaniem ZFŚS, odpisami podstawowymi oraz wypłatą świadczeń urlopowych

W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego w sytuacji spadku obrotów gospodarczych lub istotnego wzrostu obciążenia funduszu wynagrodzeń, (w rozumieniu ustawy covidowej) pracodawca mógł zawiesić obowiązki:

• tworzenia lub funkcjonowania zakładowego funduszu świadczeń socjalnych;
• dokonywania odpisu podstawowego;
• wypłaty świadczeń urlopowych.

Ponadto przed 1 lipca nie stosowało się postanowień układów zbiorowych pracy lub regulaminów wynagradzania ustalających wyższą wysokość odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych oraz inne świadczenia o charakterze socjalno-bytowym niż określa to ustawa o ZFŚS. 

Stosowana była wysokość odpisu na ten fundusz określoną w ustawie.

W związku z powyższym pracodawcy powinni przygotować się na wzrost wydatków związanych z powyższymi zobowiązaniami.