Podmioty, które w 2019 r. zawierały transakcje z zagranicznymi podmiotami powiązanymi, mają obowiązek złożenia informacji ORD-U do właściwego urzędu skarbowego. Termin na złożenie dokumentu upływa 31 marca 2020 r.
ORD-U — co to właściwie jest?
ORD-U to informacja o umowach zawartych z nierezydentami w rozumieniu przepisów prawa dewizowego. Formularz ten obowiązkowo złożą prowadzące działalność gospodarczą:
· osoby prawne,
· osoby fizyczne,
· jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej.
Konieczność złożenia informacji wynika na wprost z art. 82 § 1 pkt 2) Ordynacji podatkowej.
Łatwo jest przeoczyć ten obowiązek istniejący już jakiś czas. Dla przypomnienia, w 2017 r. wprowadzono art. 82 § 1a Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym z obowiązku złożenia ORD-U zostali zwolnieni podatnicy, którzy składali sprawozdanie CIT-TP/PIT-TP.
Jednakże wskazany powyżej przepis, od dnia 1 stycznia 2019 r. został uchylony. Tego samego dnia zostały również znowelizowane przepisy z zakresu cen transferowych, wprowadzając w miejsce formularzy CIT-TP/PIT-TP nowy formularz TP-R.
W związku z tym podatnicy, którzy wcześniej nie składali ORD-U ze względu na wypełnienie deklaracji CIT-TP, powinni w tym roku rozważyć czy taki obowiązek po ich stronie występuje. Bez znaczenia jest tu fakt raportowania za pomocą TP-R.
Mamy obowiązek czy nie?
W odpowiedzi na to pytanie pomocne będą przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z 24.12.2002 r. w sprawie informacji podatkowych.
Z § 3 w/w rozporządzenia wynika, że informacje o umowach sporządza się i przekazuje, jeżeli:
1. Jedna ze stron tej umowy, bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu lub kontroli drugiej strony umowy albo posiada udział w jej kapitale uprawniający do co najmniej 5% wszystkich praw głosu lub
2. Inny podmiot, niebędący stroną umowy, równocześnie bierze udział, bezpośrednio lub pośrednio, w zarządzaniu lub kontroli podmiotów będących stronami umowy. Albo posiada udziały w kapitałach tych podmiotów uprawniające, w każdym z nich, do co najmniej 5% wszystkich praw głosu lub
3. Nierezydent, będący stroną umowy, posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorstwo, oddział lub przedstawicielstwo w rozumieniu odrębnych przepisów.
W informacjach uwzględnia się umowy, które zostały zawarte w roku podatkowym z tym samym nierezydentem, a suma należności albo suma zobowiązań wynikająca z tych umów przekroczyła równowartość 300 000 euro.
Wyjątkiem jest sytuacja określona w pkt 3 powyżej — jeżeli nierezydent posiada np. oddział, w informacji uwzględnia się umowy, w których jednorazowa wartość należności albo zobowiązań przekroczyła równowartość 5 000 euro.
W razie wątpliwości, czy Spółka ma obowiązek złożenia dokumentu, Nasz Zespół pomoże rozwiać wszelkie wątpliwości.
Autor: Karolina Rychter
Doradca podatkowy