Podmioty, które w 2019 r. zawierały transakcje z zagranicznymi podmiotami powiązanymi, mają obowiązek złożenia informacji ORD-U do właściwego urzędu skarbowego. Termin na złożenie dokumentu upływa 31 marca 2020 r.

ORD-U — co to właściwie jest?

ORD-U to informacja o umowach zawartych z nierezydentami w rozumieniu przepisów prawa dewizowego. Formularz ten obowiązkowo złożą prowadzące działalność gospodarczą:

·        osoby prawne,

·        osoby fizyczne,

·        jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej.

Konieczność złożenia informacji wynika na wprost z art. 82 § 1 pkt 2) Ordynacji podatkowej.

Łatwo jest przeoczyć ten obowiązek istniejący już jakiś czas. Dla przypomnienia, w 2017 r. wprowadzono art. 82 § 1a Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym z obowiązku złożenia ORD-U zostali zwolnieni podatnicy, którzy składali sprawozdanie CIT-TP/PIT-TP.

Jednakże wskazany powyżej przepis, od dnia 1 stycznia 2019 r. został uchylony. Tego samego dnia zostały również znowelizowane przepisy z zakresu cen transferowych, wprowadzając w miejsce formularzy CIT-TP/PIT-TP nowy formularz TP-R.

W związku z tym podatnicy, którzy wcześniej nie składali ORD-U ze względu na wypełnienie deklaracji CIT-TP, powinni w tym roku rozważyć czy taki obowiązek po ich stronie występuje. Bez znaczenia jest tu fakt raportowania za pomocą TP-R.

Mamy obowiązek czy nie?

W odpowiedzi na to pytanie pomocne będą przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z 24.12.2002 r. w sprawie informacji podatkowych.

Z § 3 w/w rozporządzenia wynika, że informacje o umowach sporządza się i przekazuje, jeżeli:

1.      Jedna ze stron tej umowy, bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu lub kontroli drugiej strony umowy albo posiada udział w jej kapitale uprawniający do co najmniej 5% wszystkich praw głosu lub

2.      Inny podmiot, niebędący stroną umowy, równocześnie bierze udział, bezpośrednio lub pośrednio, w zarządzaniu lub kontroli podmiotów będących stronami umowy. Albo posiada udziały w kapitałach tych podmiotów uprawniające, w każdym z nich, do co najmniej 5% wszystkich praw głosu lub

3.      Nierezydent, będący stroną umowy, posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorstwo, oddział lub przedstawicielstwo w rozumieniu odrębnych przepisów.

W informacjach uwzględnia się umowy, które zostały zawarte w roku podatkowym z tym samym nierezydentem, a suma należności albo suma zobowiązań wynikająca z tych umów przekroczyła równowartość 300 000 euro.

Wyjątkiem jest sytuacja określona w pkt 3 powyżej — jeżeli nierezydent posiada np. oddział, w informacji uwzględnia się umowy, w których jednorazowa wartość należności albo zobowiązań przekroczyła równowartość 5 000 euro.

W razie wątpliwości, czy Spółka ma obowiązek złożenia dokumentu, Nasz Zespół pomoże rozwiać wszelkie wątpliwości.

#TPSolutions

Autor: Karolina Rychter 

Doradca podatkowy